"Kom aldri nærmere" av Sondre Midthun
Det er seinsommar. Far, mor, son og hunden Eyolf er samla på hytta. Sistnemnde får alt her ein sentral plass i det som etterkvart liknar ein stilstudie i familie-uhygge, for bak idyllen er farens myrke sinn i ferd med å utslette familien. Dette er ei bok om eit komplisert far/son forhold og ein uberegneleg og kanskje schizofren far. Boka startar med at faren drukner sonen sin elskelege hund. Ein hund som han har hatt så lengje han kan huske.Vi ser verda gjennom guten sine auge og vi får skildringar av ein vond barndom. Faren vil vere kamerat med guten når det passar han, samtidig er guten veldig redd han. Faren prøver å overbevise sonen om at den sjuke mora berre er innbilt sjuk. Ho døyr tidleg. Guten kan ikkje gløyme hunden. Om nettene syklar han til tjernet der hunden drukna. Han kan ikkje fatte at den er borte. Bestekompisen Gustav og hans lune familie blir eit motstykke til den terroren som pregar hans eigen heim, og vi får eit hjarteskjerande bilete av eit forsømt barn....
